حصار

پشـت حصار فاصـله ها مانـده ام اسـیـر

چشم انتظار جوخه ی مرگ و صدای تیر

رسوای این جماعت و جرمم جز این نبود

کـز رنـگ زاهـدانـه نـیـالـوده ام ضـمیـر

ای پاکـتر ز شـبنم خوابیـده روی گـل

کی خاک تیره را به قدومت کنی عبیر

تصویر تو صفای سینه و چشمم به چشم ماه

دور از شـعـاع مهر تو ، این دل بهانـه گیـر

یادی کن از چکامه ی جانسوز مثنوی

آن نی منم جدا ز تو سر داده ام نفیر

قسمت نشـد کـه راز دلـم بر ملا کـنم

فرصت گذشت و رفتن من گشته ناگزیر

امروز هم تکدی عشق تو می کنم

انفاق توست زاد سفرهای این فقیر

یک برگ سـبز هـم به متاعم نداده انـد

این شعرهای بی سر و پا تحفه ی حقیر

"تابستان 1377"